So beland hy en Klaas op Makierie se stoep met ‘n heerlike beker tuisgemaakte groentesop en vars gebakte brood. “Nee, die Here is goed vir my, Meneer Atta,” het Klaas gesels, met die sonsondergang se blink in sy oë. Probeer soos Atta wou, hy kon hom nie kry om die ‘Meneer’ te los nie. “Dis net die spook, maar sy pla nie elke nag nie. Jy weet Meneer, die skape hulle voel sulke goed. Dan is hulle onrustig. Die klein lammertjies bly roep en roep.” Atta onthou, ek het maar met ‘n halwe oor geluister, wetende hoe bygelowig baie van my eie mense is. Die ‘sy’ het my bietjie laat regop sit, spoke het meer dikwels geen geslag nie, asook die rigting waarin hy beduie het.
“Margeret?”