Don Quichot is ’n baie emosionele bundel waar Johan hom vergelyk met Don Quichot en jy lees dit in sy vers: As kind was Don Quichot lief om te speel in die skaduwees van die dorp se windmeul... Maar dan sluit hy die vers af met: Don Quichot was onder die indruk gewees, die windmeul was ʼn reus, die windmeul sou hom teen die kop slaan, Don Quichot het my op sy plek laat staan, so kry ek ʼn drag slae, nou is ek met die maan gepla, die ridder is Don Quichot, en ek bly die simpel sot.

Hierdie is een van daardie bundels waar die woorde in jou kop bly draai en jy dalk self iets van die woorde in jou eie lewe raaksien.